Ağrı dağından bir kartal, kanadıyla uçarım.
Buradan memleketimin son noktasına bakarım.
Uçarım Edirne’ye bu benim memleketim.
Şehit şüheyda yurdu, bu benim bereketim.
Yüksek dağlardan, güzel ovalardan geçip.
Ülkemin namütenahi güzelliğini seçip.
En yüksekten bulutların bile üzerinden uçarım.
Güneye bakarım, Gap’ın bereketine şaşarım.
Doğunun yeşil yaylalarından hızla geçerim.
Adananın Çukurovası’ndan hazla göçerim.
Konya’yı ekin tarlalarından bellerim.
Mevlana’nın, semazenlerini gözlerim.
Sağımda Karadeniz’in yeşil kıyılarını.
Solumda Mersin; limon, portakal bahçelerini.
Antalya’nın eşsiz güzelliklerini seyrederim.
Sıcacık güneş, altın gibi kumlar hepsi benim.
Isparta’dan gül kokuları andırır misleri.
Denizli’nin, uşağın bembeyazdır bezleri.
Eskişehir’ide unutmam Yunus’a selam.
Bilecik’te Edebali, yoluma devam.
İzmir’de balık çok, Ayvalık’ta zeytinyağı.
Balıkesir, Havran’lı Koca Seyyit Onbaşı.
Bursa’nın ne güzeldir erguvanları.
Uludağ’dan seyrederim, ben Osmanlı’ları.
Marmara’nın, güzelliği gönüle gönül katar.
Çanakkale’de iki yüz elli bin şehidim yatar.
İstanbul İstanbul, dünyalar mekanısın.
İslam var oldukça sen varsın ayaktasın.
İlk çağ öncesinden, en güzel diyar.
Osmanlı’dan bu yana güzellik hep var.
Buradan dünyaya hükmetti, Osmanlı.
Üç kıtayı fethetti, ecdadım kahramandı.
Emirgan’da bir çay molası, Eyüp’te ezan dinlerim.
Görürüm Süleyman’ı yüce hünkarım derim.
Edirne kapıda Fatih, Edirne’de Selimiye.
Özenirim yeniden Viyana önlerine gitmeye.
Selimiye’nin yüksek minaresine kondum, dinlendim.
Doğuya, batıya, kuzeye, güneye bir göz gezdirdim.
Oralar bizimmiş, nede büyükmüş Osmanlı’nın vatanıydı.
Şimdi elimizde uçarak geldiğim, gördüğüm topraklar kaldı.
Türkmendağlı kartalmı sandın kendini, daldın hayallerine.
Doyamadın memleketinin, anadolunun ilahi güzelliklerine.