SABRIN SIRRINA ERDİM
SABRIN SIRRINA ERDİM
Firuzeden atlarla, kanat açtım sonsuza İnsanlık için koştum yarınların peşinde Libasım da yamalı, yalnız çıktım yollara İlmek ilmek “ah” sarıp nakış nakış ördüğüm Zamanın zevaliydi aynalarda gördüğüm Gökkubbeye sığmadı feryadım çıktı arşa Medcezirlere inat kucakladım kalemi İlham olur zannıyla, dalıp gittim mehtaba Çaresizliğe değil, takdire boyun eğdim Tek ergin meyve imiş, sabrın sırrına erdim Hüseyin Gazi |
hayatın sıkıntısından kurtulanlardır
sıkıntılardan uzak bir hayat temennisi ile
tebrikler