GÖLGELER
bir gece ansızın duvarımda
irkilişimden yansıyan suret her yerde her zaman yanımda görülmemiş resim ,görülmemiş kudret azrail misali her an tetikte kaçısımdan ayak seslerim korkar ışıkla eceli; ölürse yitikte ruhumdan içeri hep gölgem sarkar karanlığın aynası isi’de bulaşmaz haşmetli,mütevazi,kalender bir zat uzandıkça kollarım bir türlü ulaşmaz karanlıkta bir yığın kat kat sabahlar ayrılık aksama davet asıl sevdası odamda,benle düşüncelerimi okuyan o karanlık hasmet ne kadar uzak o kadar yapısık tenle gölgeler;karanlığın çocukları ışıklar ülkesinde görünen kayıplar karardıkça açılır,büyür kucakları koşarken her duvar beni ayıplar |
yüreğinize sağlık
saygılarr