İZŞiirin hikayesini görmek için tıklayın sesimin duyulacağını bilsem,ciğerlerim yırtılana kadar bağırırım..
zehirlemeyin gençlerin körpe bedenlerini diye..herkes şanslı olamayabilir.kurtulamayabilir. iyisiyle kötüsüyle yaşamak varken,hiç ugruna ölmek iş değil.. Ağına düştüm Örümcek Zehirine tutsak yaşadım En taze çağım En acı yastır benliğimde Her anımsadığımda Olamazdım Bu ben olamazdım Beyaza tutsak Kurtlara köle Kafamı vurduğum duvarlar Gelse de dile Anlatsa yüreğimi eze eze Ecel beklerdi kapımda Ölüme bir adım kala Artan her dozajda Yenik düşmenin eşiğinde Yaşama.. Gözlerim öbek öbek mor Ökseye takılan kuş misali Çırpınış.. Kanatlarım kırılmış Elimden tutacak el kalmamış.. Direndim Direndikçe eridim Eridikçe itildim İtildikçe batağa saplandım Karanlık sokaklara karıştım Yaratıklar dokundu bedenime Karşı koydum Yüz göz kan içinde Düştüm yerlere Ne oldum ben Suçlu mu İsyankar mı ......... Bağımlıydım Bağımlı Kelimesi bu Kaç beden büyüktür üzerime Beynimi her yokladığında Süklüm püklüm yapışır kederime On dördümden, on sekizime Kurban seçti beni kendine.. Lise sıralarından Karantina odalarına ( Kitaplarıma iyi bak baba) Soramadım neden diye Veda ederken hayallerime.. Kaybettiklerime yanamadım Kurtuluşuma sevinemedim Ne bedeller ödedim Hayatımdan Benliğimden.. Üzülme dedi gönlüm Say ki hiç yaşamadın Say ki sen on sekizinde doğdun O günler Bitti bitmesine de İzi kaldı Yüreğimin zerrelerinde.. |
Bu ben olamazdım
Beyaza tutsak
Kurtlara köle
Kafamı vurduğum duvarlar
Gelse de dile
Anlatsa yüreğimi eze eze
Ecel beklerdi kapımda
Ölüme bir adım kala
Artan her dozajda
Yenik düşmenin eşiğinde
Yaşama..
******************
bu bir kurgudur deyin
şairler hayal kurar,gözlemler ve yazar
bende öyle yaptım deyin ne olur...
Bir arkadaşım en güzel mey şiirleri yazar
ama hayatında bira bile içmemiştir
birisi zindanları yazar
karakolun önünden geçmemiştir
bu da öyle olsun şaire,bir hayal olsun olur mu?
olmazsa ne olur?
hiç bir şey
var sayalım ki yazdıkalrınızı yaşadınız
Ne değişebilir?
sadece ince ruhunuzun ve taze gençliğinizin o acıları çektiğine üzülürüm
yoksa kişilik anlamında asla
ruhunuzda kalan izlere
hayatınıza düşen acılara ve yaşanmamışlıklara üzülürüm sdece...
***************************
"Gözlerim öbek öbek mor
Ökseye takılan kuş misali
Çırpınış..
Kanatlarım kırılmış
Elimden tutacak el kalmamış..
Direndim
Direndikçe eridim
Eridikçe itildim
İtildikçe batağa saplandım
Karanlık sokaklara karıştım
Yaratıklar dokundu bedenime
Karşı koydum
Yüz göz kan içinde
Düştüm yerlere
***********************
farkında olmayız ama en büyük kavga
insanın kendisiyle yapmış olduğu kavgadır
sınıfsaldır ruhsaldır
nasıl bilmem
nasıl anlamam bu duyguyu
bir daha yok
bu son diye kaç vakit cebelleşir insan iradesiyle
ve hep yenilir de...
bunları mekteplerde okutmazlar
hayat kendi çarkında öğütürken
yana yakıla öğrenir insan...
akıl verenlerin
aslında bir sülük gibi çullandıkları
ve hep almaya meraklı oldukları gözlenir...
kimsesizlik başladığında
yalnızlık zaten dost olmuştur da...
***************************
Lise sıralarından
Karantina odalarına
( Kitaplarıma iyi bak baba)
Soramadım neden diye
Veda ederken hayallerime..
Kaybettiklerime yanamadım
Kurtuluşuma sevinemedim
Ne bedeller ödedim
Hayatımdan
Benliğimden..
Üzülme dedi gönlüm
Say ki hiç yaşamadın
Say ki sen on sekizinde doğdun
O günler
Bitti bitmesine de
İzi kaldı
Yüreğimin zerrelerinde..
*********************
kalmaz mı hiç?
köprüden geçmesini bilmeyenlerin
hayat adına ahkam kestiği,racon biçtiği acaip bir dünyada yaşıyoruz
yaşamak duygusunu keşfettiğin anda ki yaştır ömür yaşı...
otuz yaşında siyasi suçlu olarak tahliye olduğumda
kendimi hep onyedi yaşında hissetmiştim
çünkü onyedisinde tutuklanmıştım
ve uzunca yıllarım kayıptı...
şimdi elli yaşındayım ve
hayata daha farklı bir pencereden bakıyorum
siz ne yaptınız şair
bu gece beni astınız...
anlatılmaz derecede etkilendim
yüreğine sağlık kardeşim.
ve umuyorum ki bu bir kurgu olsun...
sevgilerimi bıraktım sıcacık
ve saygılarımı da genç yüreğine
herşeye rağmen bu şiirde varlığı konuşan kişi
her haliyle bizimdir
öz canımızdır....
sevgilerle