Terkedilişlerin ve gece yalnızlıklarının son durağıdır kitaplar...



Günün yorgunluğunun kahve eşliğindeki dostu,



En hüzünlü zamanlardaki gözyaşlarımıza ortaktır,



Bazı zaman yok olmayı isteyişlerin sığınağı,



Bazı ise kaçıştır çirkinlikler diyarından...



Özlemlerin yüreğimizde açmış olduğu gediklerdeki nur,



Hasreti haz sayan gönüldeki sultandır,kitaplar...



Yardır kitaplar...



Kardır,bahara uzak kalan dağların beyaz dostu gibi,



Sevgi,aşk,meşk beslenen maşuk,



Huzur sofrasından bir lokma nasiplenmektir..



Hantal lokomotifin ağır gıcırtıları eşliğinde,uzun yolculukların yarenidir boş vagonlar

sessizliğinde...



Kelamın dilde tutusak kalması,aklın kalbe yol almasıdır...



Yanmış yüreklerin sızısına lokman hekimce derman olmaktır...



Dermektir umut bahçesinden eşsiz rana kokulu çiçekleri,



Sermektir,ayaklarımıza nur goncalarını...



Rabbime giden yolu gösteren musaf,sultanımı anlatan siyerdir...



Ve altın tepsiyle sunulan kevserdir...



Kitaplar dedik;her kelamda,her doğru özde tecelli eden malum olan doğru söze dair...Bir avuç toprağa tohum atmışçasına bekleyişlerimizin umudu dedik...Yanmış,kanmış,susamış bağrımıza anne şefkatiyle basmak dedik...



kitaplara muhabbet besleyen gönül dostlarına..



SAYGILARIMLA...



ozan korhan