aşk bir kelebek misali..
gelir konar kalbinin üstüne
ansızın bir umut yeşerir kararmış yüreğinde
Dokunmak istersin
uzattığındaysa elini uçar gider avuçlarının arasından
keşkeler içinde kalırsın
keşke hiç dokunmasaydım kalsaydı öylece
ama terk edip gitmez de seni
döner durur etrafında sürekli
güzelliğini gör ister
sürekli aklında olmalıdır
nerelere gitsen, nerelere saklansan peşindedir
onunla yaşamayı öğrenmen gerekir
ona bu kadar yakınken sahip olamamaya da alışırsın elbet…
gün gelir varlığı da yokluğu da umrunda değildir artık
ne zarafeti kalmıştır senin için ne çekiciliği
işte o gün gelir ve konar yeniden yüreğine
içini bir heyecan kaplar
kor olmuş ateşler canlanıverir yeniden
o özgürlük ister
istemez birine ait olmayı
aklına eserse gidebilmelidir konduğu yerden
bunun farkına varırsın zamanla
istesen de dokunamazsın ona
ya kaçarsa diye…