LAHİT
Sonu bilinmeyen tüm yolculuklar bizim;
Bizim bu saçlar, Önceleri beyazlarına şaşırdığımız Ve gelecekte siyahlarını ancak seçebileceğimiz. Bizim ya, bu yastık izleri yüzümüzdeki bu yüzden tanıdık, eski uykularımızın, yeni yüzlerimizde unuttukları... Mermer bir lahit olup durmakta boş, soğuk ve uzun bir koridorun sonunda bizim hayatımız... Biz istersek görünür mü başka bir koridordan LAHİT? |