Seninde zehrin vardı
Sarmaşığımsın der, zerk ederdin benden beter

Elmanın ikinci yarısıydı, payımı bıraktığın son gidişin / Dönmediğin
Elbet vardı bir bildiğin, sanırdım korkaklığı yiğidin, bilmediğimdi bildiğin
Yarısı... kalandı kokusu, içime sindiğin

O elma ki... misk ile amberin ahengi / Dengi
O kokuydu mis gibi içime çektiğim, yiyemediğim
Gidişine lanet ektim, biçemediğim
Bir sözün mahvetti /Gittin, deşifre ettiğindi /Zalimliğin
Giderken seğirttiğin

İkimize ettiğin zulmü bohçala, fırlat at denize
Dönüp bakma ardına, bana (Geleceğim, sarılacağım) de
Sabır yittiğinde dalım kırık, yapraklarım küfürbaz
Bela mı, yalnız bana mı yobaz aşk denilen/Maraz

Sormam... sırların kalsın içinde başımın belası
Bu defa sen sarıl bana, def et sarmaşığın zehrini istediğin biçimde
İstediğin içimde

Nedendir kökümdeki acı/Bilemediğim
Yaprak yaprak zehir, incecik helezonî dal/Sarmal
Sarıyorum/Gidiyor, sımsıkı sarılıyorum/Ölüyor
Sen bari dön ne olur/Kal

Son gidişin, son olsun dönemeyişin.
Zehirli sarmaşığın kökünde kederi
Başımın belası dediğim sen
Bana sarıldığında değişecek
Dile düşen, acı bilinen kaderi.

Sevim Erdoğan Tezel