AŞKINDAN DAMA ÇIKTIM
Aşkından dama çıktım az temiz hava alayım diye
Aşkın ile ölüyorum sevgili duymazsın beni niye Ahırda ineğin samanına kattığım arpa fiye Senin ismini fısııldadım seni söyledim Yokluğun mahvetti beni yar perişan eyledin Aşkınla şimdi tutuşmuş bir orman gibi yanmaktayım yıldızlarda yakamozlarda seni aramaktayım aynalara bakarak saçı taramaktayım yokluğun çöktü içime Sevgilim nerdesin ölmekteyim Şimdi sanki bir heykele dönmekteyim Ateş idim yavaşca sönmekteyim Ben don fistan değil gömlekteyim çömlekte bal gibi idin sevgilim yokluğuna alışamam kalbim nasıl sızlıyor gel ellerim üşümekte |
Dil; sonsuz sesler denizidir.
Dil; çok renkli bir ırmaktır.
Şiiriniz sesler ve güzel sözler denizi gibi olmuş…
Tebrikler…