SUYUN İNTİHARIDIR ŞELALE
Gölüne varmak için yatağında akan su
Boynunu bükmüş durur suyun başında lale Yükseklerden düşerken sarar ölüm korkusu Suyun intiharıdır döküldüğü şelale Gece karanlığında sessizdir kaldırımlar Aşka yol gösteriyor parlayan yıldırımlar Kalbime sızı verir çekip giden yarımlar Uzağı aydınlatmaz elindeki meşale Fırtına sonrasında dinlenir yorgun beden Umurunda değildir ne gelen ne de giden Yarından umutsuzken güneş doğuyor birden Aşk şarabı taşıyor yar elinde piyale Ve yine uzaklardan aşk doğuyor gönlüme Sunduğu sevgi ile ömür katar ömrüme Karanlıklar yok oldu gökyüzü rengi füme Parlayan bir taç olmuş ayın başında hâle 07.01.2008/Samsun İbrahim COŞAR |