ÖLÜ KENTİN ÇOCUKLARI
Ses veren yok çığlığına,
Ölü kentin çocuklarının… Gökyüzünden indiriyor, Tanrının lanetlediği Namert eller ölümü, Yedi başlı canavar gibi. Duyarsız bütün dünya, Dehşeti gizleyen gecelerde Ölü kentin çocuklarının çığlığına… Ne doğu duyuyor, Ne batı, Ne de uçan saraylarında Bin bir gece masallarını yaşayan Arap şeyhleri… Ölü kentin çocukları, Hoşça kal diyemeden düşlerine, Katledilirken vahşice, Siyonist emperyalizmin Acımasız soy kırımında, Ses veren olmuyor çığlığına… Artık ne çocukları var ölü kentin, Ne de çığlıkları. Duyulsa da bir anlam taşımaz, Uygar insanlık adına… Uygar insanlık diye bir kavram Kalmışsa eğer… Benim için anlamsız… Benim için anlamsız…. |