0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
910
Okunma
yalnızlığımın içinde göçebe olmuşum,
meleşir yalnızlık uçurumlarım koyunlar gibi,
ben kocamış bir çobanım,
kayalarda devleşirim.
ardım sıra yetişir bana,
tüm doğa harikalarım.
ben kavalımı batın meşrebinde,
dağlara taşlara,
kurtlara,nehirlere
toprak ananın isyankar kuşlarına,
çalarım.bir neyzen-i ayyaş gibi,
tınlamam,hayatı çılgınca yaşarım!...
ama,görkemli tinsel ve büyüğüm,
her ne kadar taşlaşmış olsamda,
yüzbinyıllık umudumdur
ta anayurdumda,siper-i göğsümde taşıdığım...
