SENFONİK ŞİİRŞiirin hikayesini görmek için tıklayın her şiir yazanın ruhunu taşır
her insan Yaratıcı’dan bir nefes taşır o halde her şiir* armağandır yücelerden. hayal gücünün gerçeğe yakınlık derecesidir şiir bir öpüşün zaman ve mekan ötesidir birleşmeden şiddetini bütünleşmeden hasretini anlayamazsın sonsuzluk resitalidir şiir hayata atılan çalım tadında yalnızlığı sevgililerce koynunda uyutan yüzünü bağrına gömmeden kokusunu yüreğine değmeden yangınını anlayamazsın bir uçurum kenarında baş döngüsüdür şiir tam düşecekken katantoni olma durumudur kanatsız uçmayı ruha üfleyenle söz dalaşıdır içine girmeden etkisini çıkmadan tepkisini anlayamazsın bir bakışın senfonisidir şiir kalbe düşen ateşe dair yerle gök arası seyir mesafesidir kanatlarına değmeden büyüklüğünü savrulmadan hızını anlayamazsın bir kal deyişin ironisidir aynı zamanda gece yarısı olduğunda ruhu salıverme yarışıdır teslim etmedikçe kıymetini bulaşmadıkça zahmetini anlayamazsın gözbebeklerinin yetişkinliğe adım atışıdır şiir karanlıkta büyümesini aydınlıkta küçülmesini anlayamazsın... dilek |
Kal" deseydin, kalırdım. Demedin oysa...
Kuru bir "Bitmesin"den başka hiçbir şey demedin.
Öyle kuru, öyle soğuk, öyle uzaktı ki, ondaki anlam!
Bu kadar kolay mıydı her şey, bu kadar yakın mıydık uçuruma?
Savunmayacak mıydın sevgimizi?
"Kal" diye haykırmayacak mıydın ardımdan?
Düşündüğüm bu değildi...
Hayal ettiklerim, beklediklerim başkaydı senden,
Mücadele beklemiştim oysa...
Yelkensiz olan gemimizi kıyıya ulaştırırız sanmıştım...
Kıyıya ulaştırırsın sanmıştım...
sevgimle