Kadere Boyun Eğdim
okyanusta kayboldum
küçük sandalım ile kürek çekmekten yoruldum engin denizlerin boşluğuna yeldeğirmenlerine savaştı benimki yağmurda verilen bir avuç su zor olan doğrudur bazen gerçekler acı değilmi suskunluklar konuşmaktan çok anlatır bazen bilinmeyen bir çok kelimeyi kelimeleri yanlışa yormaktan yoruldum boşluğa bilinmezliğe adanan kelimelerden çok bilinmeyenli denklem olan yüreklerden yoruldum ateşin arasından yanmasına aldırmadan uzatılan elimin boşta kalmasından yoruldum ölüme koşarken uçarcasına hayata ayak diremekten yoruldum ve artık pes ettim kaderime boğun eğdim |