SANA...
ağaçlar saygıyla eğiliyor önünde
rüzgarla vals yaparcasına, selamlıyor güzelliğini. yağmur yağıyor itanbul sokaklarına yavaş yavaş ıslanıyor arnavut kaldırımlarında bedenim. titrek sokak lambalarının altında gülümsüyorum sırılsıklam dünyaya ve hiç sahip olamadığım sana... kuşlar,ağaçlar dile geliyor ardından ’gitme’ diye. dönüp bakamıyorsun bir daha asla geriye ardında bıraktığın herşeye ve hayallerine. bir mezarın başında ağlıyorum sırılsıklam dünyaya ve hiç sahip olamadığım sana... |