ViCDAN(-SIZ-)LAR
Bir durgunluk var üzerimde
Kırgınım zamana ve insanlara Aklım hiç olmadığı kadar avare Bitsin artık bu dala vere İçim yanıyor hüznün bahçesinde Gözlerim kimsesizlik ülkesinde Yüreğim hiç olmadığı kadar üzülmede Ah insanlık zulüm altında inlemede... Hislerim karışık, içim çok buruk Bilmiyorum ne olacak bu korkusuzluk Ümidimiz var yağacak yağmur Ve bitecek umutsuzluk, mutsuzluk... Ah zihnim çalkalanmakta umarsızca Zalim’in zulmu acımasızca Sözlerimin dayanağı yok artık Bir vahşet ki hunharca Yaşlar akıtan gözler ölümü arzulamada Sadık yarin özlemi ile tutuşmakta Kalbim ölüm ölüm diye çarpmakta Neylersin ki azrail belki de çok uzakta... Mehmet’im şehit düşmüş Şırnakta, Vanda Sayısı kalmışsa beşte altıda Vicdan sahibi yürekler Şehitler ölmez diye bağırmakta... Amma sayı geçmişse on haneyi Galeyanlar çınlatır ülkeyi Anlayabilir misin altındaki gayeyi Üç beş şehite çıkmıyorsa sesi... Kimi vardır ki karıncayı incitmez Kimi de vardır ki ana bacı bilmez Soykırım der inler durur Ki en büyük zulmü yapmışken... Sahteymiş dostlarım insanların yüzü Ne gözler kalbin aynası ne davranışlar Gönül nefse köle arzular şeytana Aklımız hala gelmedi ki başa.. Siyonist’in yüzü gülsün Nazininde gülmüştü Bush’un yüzü gülsün Saddam’ınki de gülmüştü! Şiirler şairlerin elinde değil Bitirmek istesen bitmez Öyleyse devam ettirmeden kelamı Ey okurum sana bırakıyorum son sözü.. |