YEDİTEPELİ ŞEHİR SENSİZ
Kara kışlarda kapıma getirdin baharı,
Yeditepeli şehre güneş! Bir daha hiç batmayacakmış gibi doğuyor. Yüreğindeki , sevda sözlerinle Ruhumu ısıtıp Gecelerimi gün ışığına boğuyor, Uzakları kapı önü ediyorsun Ayrılığa inat... Ya ! ben uzakları düşündükce Kırık cam parçalarının içime batışını hisseder Bilmediğim , sokaklara dalar kaybolurum Kaldırımlar nerede başlar Nerede son bulur Ipıssızlığımda kalakalırım... Akşam yine kara örtüsünü Yeditepeli şehrin üzerine serecek Yine sensiz gecelere gömüleceğim Gölgelerle dolu tavana bakıp Akıp giden saatler içinde Hayalinle avunacağım Ağlayıp ağlayıp Çaresiz ...Susacağım... Bahar Tülay Kıran |