kahrettsin yine ağlıyorum kırılan kalplere
acı bi sevinç var
yine bi itilmişlik
yine bi aldanış
sanırım bu değiişim yaramadı bana
keşke herşey yine eski olsa
kalpler yine sevinçten coşsa
yine sadece ben ağlasam
gizli köşelerde
kimse yanıma gelmese
offff
ne çok değişmiş halbuki
hiç birşey eskisi gibi toz pembe değil
ama anlamadığım bir şey var
başkalarıda bana ağlıyormudur
benim başkalarına ağladığım gibi
üzülmek adına bi duygu varmıdır
benim kalbimi kırınlarda
herkes ulaşılmazı seviyor
onu istiyor
arzuluyor
ama
bilmiyorlarki
ulaşılamzında ulaşamadığı var
keşke
oda benim olsaydı
sadce benim gözlerime baksaydı
ama
olmadı işte
üzgünüm hemde çok
önceleri takmıyordum ama
şimdi şimdi işliyor içme acısı
belkide başkasına acı yaşatıım için hissettim bunu
yada....
boşver
en iyisi sevilmeyeni sevmek
inan kalbin var olduğunu bir tek onlar biliyorlar
herşeyden haberdarlar
ama sadece onlara ait bi kalp yok bende
ve buna üzülüyorum
sevmek istiyorum
hemde çok
ama olmuyor
sanki tüm aşka dayalı duygularım alınmış
yerine nefret duyguları yerleştirilmiş
arada kendimdn nefret ediyorum
ama yinede seviyorum kendimi
şunu bil
sen üzülüyor olabilirsin
ama bende sana ağlıyorum
bunu bil ve benden nefret etme
çünkü seven
ama karşılık bulamayn
zorunlu olarak nefret etmek zorunda olmak
çok iğrenç bi duygu
bunu sakın tatma
sonra inan kimseyi sevemiyorsun
aklın hem intikamda oluo
sevmek yabancılaşıyor
suratın düşüyor
hergün
her akşam
her gece
tiyatro oynamak zorunda oluyorsun
bunu bil
sana üzüldüğümü anla
ve benden nefret etme