BATIYOR MEMLEKET.
Hüzün çöker içine, akşamla yavaş yavaş.
Beyler eve dönüyor, bitmiştir işte uğraş. Evde de huzur yoksa, hanımla başlar savaş. Çoluk çocuk gürültü, uğraş kardeşim uğraş. Bu gün ay başı idi, maaş yeni alındı. Eve gelirken yolda, yarısı dağıtıldı. Verilecek çok yer var, cepte para kalmadı. Yetmeyen bu maaşla, sürer gider bu telaş. Kış geldi kömür odun, yahut doğal gaz ise. Yazlık ayakkabılar, eski takım elbise. İpin ucu koparsa, atacaklar hapise. Yaşamak çok zorlaştı, zorluk bitmez arkadaş. Bereket kirası yok, babadan kalma yeri. Beş nüfuslu aile, büyük boğaz her biri. Elektrik, telefon, daha pek çok gideri. Yetişmiyor ne yapsın, bitmez kavgayla uğraş. Otuz dört yıllık memur, emeklide olmuyor. Emekli olanların, parası da yetmiyor. İşsiz çocuklarına, bir işte bulamıyor. Ne para var ne de pul, yoklukla durmaz savaş. Kader mi bu kısmet mi, işte milletin hali. İşçi, memur, emekli, nasıl geçinir sahi. İşte böyle vatandaş, her biri birer dahi. Çoktur halinden memnun, inanmazsan bir dolaş. Yalan yazmaz kalemim, her yer cehennem narı. Oy avcısı siyasi, yapar seçime çağrı. Kömür erzak dağıtıp, alıyorlar oyları. Batıyor bu memleket, batıyor yavaş yavaş. Türkmendağlı çekinme, yaz bütün haksızlığı. Hangi taşı kaldırsan, bunların yolsuzluğu. Gözünü aç kardeşim, temizle soysuzluğu. Batmasın memleketim, kurtulsun bu vatandaş. |