YAĞMURLARDAN SONRA

Üşüyorum,
Saçlarımdan süzülüyor damlalar
Hüzünler içime işliyor
Korkularım ayaklanmış
Buz kesmiş ellerim
Duygularım paramparça
Ve üstüne yapayalnızım
Yürüyorum yağmur altında

Ağlıyorum,
Saçlarımdan düşen damlalara karışıyor
Göz yaşlarım
Yağmurun sesi örtüyor hıçkırıklarımı
Yalnızlığımı gizliyor boş sokaklar
Her adımda haykırıyorum sensizliğimi
Rüzgar uğulduyor kulaklarımda
Ve vuslat hasrete terk ediyor yerini

Yürüyorum,
Toprak kokulu sokaklarda
Saçaklara kuşlar dizilmiş
Islak ıslak titreşen
Gökkuşağı açmış uzaklarda
Renk renk
Hatıralarım akıp gidiyor sularda
Umutlarım bölük pörçük
Ağıtlarım söyleniyor kuytularda

Ve nihayet
Anlıyorum
Boş yere koşmuşum ardın sıra
Peşine düştüğüm hayâl senin değilmiş
Sanki yaramaz çocuklar gibi
Kapımı çalıp kaçan
Gönül penceremden içeriye sızmaya çalışan
Eski aşklardan bir yanılsama
Ya da köşesi yanık resimlerde kalan bir yüz
Siyah beyaz fotoğrafta anlamsız bakan

Bir an,
Ve sadece her yağmur sonrası
Gözlerine ışık saçlarına ıslaklık konan

Hüseyin AKOVALI