Yağmur, çamur, sensizlik ve İzmir...
Yağdı yağmur yine usul usul
Aktı sular, kavuştu denizlere. Kalktım yavaşça çıktım sokağa Baktım bu sabah buz kesmiş İzmir’e. Sen ki bu şehrin güzelliğini, üzerinde toplamış insan. Sana baktıkça, canlanır kalbimde müthiş hatıran. Martılar uçup gider gökten. Bir yere yetişme kaygısı var . Açtım kanatlarımı iskeleden, Attım kendimi "gök"lere. Senin yokluğunun soğukluğu vurur yüzüme, Acı bir gerçek gibi... Keskin bir bıçak gibi... Soğuk sular değer tenime. Boğulmak bu denizde... Boğulmak bu yağmurda... Sen yoksun ya artık, Hüzün var hep hava da... |