Adı Yok
yine düşüyor ipek mendil
bir yeşildir sızıyor yine güneşin dudağının kenarından uzaklarda bilmem hangisinde bir denizin bir balıkçı da bekliyor aynı rüzgarı benimle dinle bu ses birtek kırlangıcın kanadından yayılır birtek bu ses böler beni ikiye bakma şimdi imgeler topladığıma kırk yaşım için en mutlu anlarımda hatırlarım ölümü boşalacak sanırım aynı anda bütün dünya ve yitiriverir anlamını sevgili yalnızlığım neredesin yorgun argın döndüğüm geceler üstümü örtüp parmaklarımdan sigaramı alan peri kızı yine düşüyor ipek mendil bir tuhafım dolaşığım yine uyut beni. Uğur Balcıoğlu |