Gün TutulmasıBu sabah gün/aydın değil sevgilim... Gün; kopkoyu gözleriyle somurtuyor bana. Sensizken, Çıplak bir anlam kargaşasına dönüyor dünya. İşsizlikten dem vuruluyor, Savaş yaraları sarılmıyor, Biz kardeş bildiklerimize, Düşman oluyoruz hızla. Sesin... Bunca kabusun sırtından Bıçak gibi kesip alan sesin yoktu bugün... Bu sabah gün/aydın değil sevgilim... Gün; karanlık bulutlarıyla duruyor karşımda. Yokluğunla örülüyor gün örtüsü, Yüreğimin dört bir yanı sökük. Sesin... Kuraklığın ortasında, Gönlüme çağlayan sesin yoktu bugün... Nafile bir hayatın Aynalara buğu yapmış son soluğu dudaklarımda Dokun bana Ölüm, sevişmekle çoğalmayacak Azrail aşka yakın saatlerde kısırlaşacak Bu sabah gün/aydın değil sevgilim Gün, geceyi bilmem kaç geçe Teninde başlayacak... Sesin... Çıkmayacak! Elif SEZGİN |
gün geceye tutuklu kaldı,
hiç güneş doğmayacak artık ..