Bomboş sokaklarda gezinip duruyorum
Islak sokaklarda ismini haykırıyorum
Ona bir hata yapmışım affetmem diyor
Söyle ona ne olur geri dönsün anne...

Yazın ortasında pencerem buz tutmuş
Güneşin yerine yağmur yağıyor
Fırtınalar kopuyor ürküyorum
Ve birden kirpiklerim ıslanıyor
Galiba ben ağlıyorum anne...

Bir şey var içimde beni kahreden
Çakılı olan bir şeyler var
Bir türlü söküp de atamıyorum anne
Dilimin ucunda o, kalbimin içinde o
Kader midir, ecel midir bilinmez
Dalıp dalıp gidiyor gözlerim derinlere
Kimi görsem biraz ona benziyor
Kimi görsem bana onu hatırlatıyor
Galiba ben "o" oldum anne...

Bir karanlık çöktü ayrılığın ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Öylesine çözülmüş ve dağılmışım ki
Bu ne bitmez ayrılık bu ne özlem diyorum
Galiba ben üşüyorum anne...

Çalma kapımı odamdayım
Kapıyı aç deme ne olur anne
Çağırma yanına sorma ne yaptığımı
Yine onu düşünüp ağlıyorum anne...

Hata bende affet beni
Tanıyamaz oldum artık kendimi
Ya zaman geçtikçe yaşlanıyorum
Ya da onsuzluk çürütüyor beni
Yaratanın kulu değil miyim ben
Etten kemikten yaratılmadım mı
Ben neden her geçen gün eriyorum anne?
Anladım galiba seviyorum anne…


(Ocak-2004)
-Genç Şair Emre Aktürk-