Savruldum yellerle, gezdim ellerde.
Seni arıyorum, can neredesin.
Gecemde yıldızım, kumsun çöllerde.
Mihrabım, minberim sen neredesin.

Su musun sel misin, yoksa deryamı.
Gerçek mi hayal mi, bu bir rüyamı.
Aydınlat ne olur, benim dünyamı.
Mihrabım minberim, sen yaradansın.

Hasretin yakıyor, benim bendimi.
Aramak nafile, bildim kendimi.
Sana adamışım, ben her şeyimi.
Mihrabım minberim, sen bedendesin.

Sonsuz alemlerin, yaradanı var.
Direksiz duruyor, bunca yıldızlar.
Hepside nizamlı, çarpışmıyorlar.
Mihrabım minberim, sen her şeyimsin.

Seni arayanlar, görsün çiçekte.
Yedi kat yerlerde, yedi kat gökte.
Tevrat, Zebur, İncil, Kuran demekte.
Mihrabım minberim, benim rabbimsin.

Peygamber yolladın, uyardın bizi.
Açıkladı onlar, görünmez gizi.
Tövbe edin kullar, af eder sizi.
Mihrabım minberim, af edenimsin.

Yunus da aradı, yüce rabbini.
Mevlana semada, buldu kendini.
Yesevi ilimle aştı, bendini.
Mihrabım minberim, sen dermanımsın.

Bu böyle gidemez elbet, bitecek.
Yaradılanlara, ölüm gelecek.
Sorumlu her nesne, hesap verecek.
Mihrabım minberim, sen fermanımsın.

Mallar, mülkler, rütbe, bunlar nafile.
Dik başlılar gördüm, dönmüş sefile.
Bize bizden yakın, inan kalp ile.
Yaradan rabbimsin, sen efendimsin.