Gelmezsin bilirim de, ümit dünyasıdır bu
Dün gece yola baktım belki dönersin diye
Yatağını bulunca çağlarmış derler ya su
Coşkun sel oldum aktım belki dönersin diye

Yıldızlar gözlerindi, yüzünü çizdim ay’a
Hoş geldin dedim hüzne, selam verdim tasaya
Kadehlerle bir şişe şarap koydum masaya
İki mavi mum yaktım belki dönersin diye

Gittin ne oldu sanki, murada mı erdin sen ?
Gönlümü derman bulmaz dertler ile ördün sen
Çok yakışmış sevgilim, hiç çıkarma derdin sen
Gümüş yüzüğü taktım belki dönersin diye

Sararmış resimlerin dinlediler âhımı
Arzuladım kokunu, özledim günâhımı
Ayrı geçen her ana doğrulttum silahımı
Hasrete kurşun sıktım belki dönersin diye

Hayâller sürükledi deli gençlik çağıma
Zümrüd-ü ankâmdın sen, uçurdun kaf dağıma
Yokluğunla kuruyan, talan olan bağıma
Kırmızı güller diktim belki dönersin diye

Neden böyle beklettin, yüreğimi avuttun ?
Hiç mi vefân yoktu yâr, ne de çabuk unuttun ?
Anılarla kederdin, ismin ile umuttun
Gönlüme çiğdem ektim, belki dönersin diye

Ne olurdu gelseydin, hep yanımda kalsaydın ?
Benimle mutluluğun deryasına dalsaydın
Azrâil’im olsaydın şu canımı alsaydın
Nice çileler çektim belki dönersin diye