Kaybolan SandalSenelerce Yalnızlık döşedim Küpeştesine. Hep direndim Dalgalara rağmen Rüzgarın öfkesine. Yakamozlar dökülse de Gökyüzünden Korkmadım ıslanmaktan Hiç kaçınmadım Bıkmadım küreklere asılmaktan Karanlıkta kaybolmadım elbette Siyaha demlendim sadece Arasıra Ay’ın gölgesinde. Şafakta günü de yaktım Akşamı da gün batımlarında Geç anladım, Onca alev bile yetmezmiş oysa Denizi tutuşturmaya Ben ısmarlamadım Bu değildi beklediğim yaşamdan. Gözlerin Denizim oldu Söyleyemedim. Gülüşün Yakamozdu gecemin siyahında Tutuştukça yüreğim Elimi süremedim. Bir tek rengini bilemedim Denizin özleminin Gün batımları karalar bağlasa da Sen deniz fenerlerine bakma Derinler masmavidir aslında. Yosunlar çekse de bir yandan Hiç pes etmedim Kürek çektim Direndim. Boğulduğumuz su Aydınlık değilmiş yakamozlarımızdan Sırf bu yüzden Denize de kahrettim. Bir küçük sandaldım Kırıldı ıskarmozum Deniz dalgasında hala Sevda mavinin tonlarında Bense kayboldum Bilmediğim sularda. 17-12-2008 ....Ayvalık.... H Hikmet Esen |