MÜNEVVER...Şiir kâğıda düşer, çiçek intihar eder… Oysa zamansızdır; her ikisi de… Bir yüreğin umursamazlığında kaybolur, diğer yüreğin buruk sevdası… Zincirin halkası direncinin sonunda… Amma-lar, lakin-ler, hep yolun başındadır… Çiçeğin zamansız açması, kar-ın geç düşmesi; belki de bu nedenledir… Yazılan şiirler, teferruatı olur yaşanılanların… Belki de nedeni budur okunmayışlarının... Yağmur damlasının kaybolması gibi sağanak zamanında, kaybolur giderler yaşam içinde… Buralara ilk kar yağdı Münevver Kar beyaz Yer beyaz Aralık ortasında papatya açtı Hayra alamet değil havalar Üç küçük kar tanesi Avucuma saklandı Dağı yuva edinen Kar kuşuna emanet Üşüyorum Münevver Yol uzun Sen sonrasından korkuyorum Münevver Yüreğim ayaz… İST. 15.12.08 01.50 |