’kara’nlığınSenden sonra diye adlanmıştı gelişinle yaşamım Kuş sesleri duyar olmuştum sabahlarda.. Pembe daha pembe.. Kırmızı daha aşıktı artık aşka.. Umudun rengiydi mavi.. Gökkuşağı gibydik semada. Ta ki düşene kadar leke beyaza.. Değişti yüzün..eskidi sanki.. Karşımda duran bu adam kim ki ?! Cümleler savruk ortalık yerde anadan üryan Bilinmezliğinde kim gerçek kim yalan.. Zordur söylenenin yürekte hazmı.. Abbas yol ister gelmişse zamanı. Fazla gelir sana aydınlığım.. Seni gömdüğüm yer kendi ’kara’nlığın... B.F. |
Karşımda duran bu adam kim ki ?!
en kötüsü bu herhalde