KABADAYIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiir abartılı anlaşılsa bile bağışlanmak dileğiyle...
Kabadayı derler lakabıma
Devi bağlarım sinek kanadına Göğsümün iki düğmesi açık Meydanım var tabiat soğuğuna Binerim haksızın tepesine Meydan okurum zalimlerin hepsine Kapılmam bana ait olmayan hakkın hevesine Yardımım garibanların cümlesine Yaşantım yiğitliğn kuralı Tersine akıtırım bulanık suları Sineğe haksızlık yapan devi ezerim Elimde can çekişir zulüm kralı Adaletin uygulanmadığı yerdeyim Haklıyı savunmaya bir adım öndeyim Ölüm korkusuyla yatıp,kalkmam Bu yüzden yenilmeyen güçteyim Yumruğum inince zalimin suratına Kanı yerlere akınca benzer fırat sularına Mazlumun yanındayım,son nefesime dek Hiç bir güç beni takamaz tilki ağına Yoluma çıkan karıncayı ezmemek için Sel sularına kapılıp;can çekişmemek niçin Yiğitliğimden zerre kadar da olsa taviz verirsem Eğer sıcak kurşunlara biçim veremezsem hiçim Yiğitliğin hamuruyla yoğruldum geçince elekten Sevgiyle hareket eden güçle top dönmez direkten Heybetimle zalimle,köpekleri can çekişirken yerde Yiğitlik destanım bir bir yazılır altın defterde!.. M.Sıddık SOLMAZ |
sizde öyle çocukça öyle temiz ve öyle güzel bir yürek var ki...
kabadayı kelimesi yakışmıyor bence...
insani vasflarımızın güzel olması önemli tabi
ama herkeste olmalı zaten...
sevgimle şair...