Önce vatan” diye söyler sözünü,
Toprağa düşerken kahraman erler.
Yaradan’a çevirirken yüzünü,
Kelime-i şahadetle giderler…

Her zaferin madalyası göğsünde,
Yüreğinde namerdin kurşun yarası…
Mor dağlarda süzülen korkusuz kartalların,
Çelik kanatlarında söylenmemiş türküleri!
Dilden dile dolaşır, destansı öyküsü…

Bir vatanı sırtladı karlı dağlarda,
Karlı kış gecelerinde
Yıldızların ışığında ısındı.
Göğsüne sardı, gökyüzünü!
Sonra dağları adımladı birer birer…

Zamanı olmadı yavuklusunu düşünmeye,
Sılayı düşlemeye…
Zaferi görmek istiyordu
Bir şafak vakti…
Biliyordu Yaradan’a kavuşacağını
Birkaç saat sonra…

Bir resmi kaldı hatıra,
Dağlara tırmanıyordu beyaz giysisiyle,
Sırtında vatan…
Tıpkı Mustafa Kemal’in
Kocatepe’ye tırmanışı gibi!
Mustafa Kemal gibi….