Ben gezdikçe , babam oldu âlkolik,
Tükendi imkânı,cep yırtık, delik,
Gözümde "sıfır"dı, benim" metelik,"
Atarım "havamı",zengin say beni.

Anam isyan eder,saçını yolar,
"Yaşıyorum" derken,gül benzi solar,
Her gün başka başka,hayâle dalar,
Ağlıyorum,anacığım duy beni,

Yeter artık, bitsin şu ahuzarım,
Bundan böyle , çalışmaktır kararım,
Hep kendime,yok kimseye zararım,
Ağlıyorum hâllerime, vay beni.

İlk-göz ağrısıydım,ana-babamın,
Sorunum değildi,akması damın,
Zararı yok idi,kırılan camın,
El üstünde tutarlardı,ey beni.

Şimdi sorumluluk,duymalıyım ben,
Anam-babam,bir meçhule giderken,
Canından can,kanından kan verirken,
Terk-edecek,bunca kötü huy beni.

Yaş tirmi-beş oldu,gezerim boşta,
Herşeyi denedim,şansım yok işte,
Durağım bellidir,böyle gidişte,
Bir "devlet’in kapısı’na" koy beni.

17 Mart 2003