Çocuk
Masamız bir yaz ayı. Sandalye
Gölgesi ağacın Su damlacıkları düş kırıntılarıdır Kuşların düşürdüğü Senin yürüyüşünde Yorgun bir yazmanın endamı Sesin ki taçyaprağı Ya da uçarı bir pembe Soluğun terli, öfken terli. Sonra Kilim yere serilir Isınır taşlar suyun içinde Kuyuların kumu çoğalır Derin uykusuna dalar ay Ya sonra Sonrası bu işte Kirinden pasından arınır dünya Renk gelir dizlerime Gölgeler ki içidir evrenin Döker de seslerini Kaybolur gider sokak içlerinde Çocuk Sıkıca kavrayıp resimli ipini Gökyüzünü uçurur Bereketli bir tarlanın işmarısın İşveler içinde |