ÖÐRETMENÝMEÖÐRETMENSÝN SEN (1) Nerde ýþýk görsem orda sen varsýn Dört mevsim çiçek açan taze baharsýn Duyulmaz çýðlýklarý hep sen duyarsýn Bana ilim öðreten öðretmensin sen Yürüdüm karanlýða sönmeyen meþalenle Paylaþ demiþtin bana ekmeðini düþenle Güç verdin güven verdin hiç bitmeyen neþenle Bana beni öðreten öðretmensin sen Hiçbir hesap yapmasýn kimse yarýnlarýna Uðramasýn diye düþmanlar sýnýrýna Beynimin en ince kývrýmlarýna Vatanýmý nakþeden öðretmensin sen Kelepçe vurulmaz hür Türk’ün bileðine Uzanmasýnlar diye hainler direðine Ayýyla yýldýzýyla ufacýk yüreðime Al bayraðý çizdiren öðretmensin sen ADI ÖÐRETMEN (2) Azalýrken insanlarda güven duygusu Doluyorken yüreklere zulüm korkusu Sarmýþken beyinleri ölüm uykusu Karanlýða ýþýðýn adý öðretmen Bilgeliðe giden yollar hýzla uzarken Ýlim gölü sel deðil damla damla sýzarken Tarih artýk yalnýz eðrileri yazarken Doðruluða aþýðýn adý öðretmen MUALLÝM (3) Verdi yedi yýl önce hemþireler elime Büyütebilmek için döküldüm lime lime Sahip olmasý için irfan ile ilime Yavrumu teslim ettim nur yüzlü muallime Bir eylül sabahýnda baþladýlar talime Yudum yudum su gibi içildi her kelime Tanýþtýrdý yavrumu o muhteþem dilime Gülmek hep nasip olsun nur yüzlü muallime ÖÐRETMENLERE (4) Susuz býraktýðýnda açar mý bahar Karanlýk beyinlere güneþ mi doðar Bu cennet vatanýn ihtiyacý var Dalý güle çeviren öðretmenlere Bilgiyle donanmazsan aþýlmaz duvar Cehalet medeniyeti bir anda yýkar Bu kahraman milletin ihtiyacý var Suyu sele çeviren öðretmenlere Karýþmaz insaným neden hep susar Hürriyet ve istiklale kim sahip çýkar Bu þanlý bayraðýn ihtiyacý var Lal’i dile çeviren öðretmenlere ÖÐRETMENÝM (5) Yoruldum sýkýldým hep büyümekten Razýyým senden yine dayak yemekten Nice hayalle çýktým o ilk mektepten Çocukluðumla bana bir gelsen öðretmenim Yýkýldým her darbesiyle zalim yýllarýn Meðer nasýl yumuþakmýþ pamuk ellerin Son teneffüsünü çalmadan hayat zillerin Çocukluðumla bende bir kalsan öðretmenim Diyordun ki hayat zor anladým yaþadýkça Zaman hýzla akýyor insanlar yaþlandýkça Sana gül getirmek için her güne baþladýkça Çocukluðum gibi bana bir gülsen öðretmenim Andýkça mazimizi yanaklarým ýslanýr “Yedi yüz üç Ýsmet” diye öðretmenim seslenir Saçlarý beyaz diye sanma bu genç uslanýr Çocuk ruhuma þahit sen olsan öðretmenim GERÇEK ÖÐRETMEN (6) Her yaný bilgi taþan bir ilkokulu Karanlýktan ýþýða uzanan yolu Her aný mutluluk ve sevgi dolu Bir rüyayý yaþatýr gerçek öðretmen Haklýnýn haksýz kul olmadýðý Kadýnlarýn genç yaþta dul kalmadýðý Kardeþin kardeþi el bilmediði Bir Dünya’yý yaratýr gerçek öðretmen YETMÝYOR (7) Güneþ gibi ýþýk ýþýk girdin Dünyama Soluk renkli düþlerime yaptýn boyama Yüreðine aldýn bizi etmedin yama Sana seni anlatmaya dilim yetmiyor Senle dolu anýlarým hala dün gibi O caným okul yýllarým bir düðün gibi Kâðýtlarým beyaz hocam önlüðün gibi Sana mektuplar yazmaya elim gitmiyor En elemli hatýramdýr senden ayrýlýk Hala yakar yüreðimi o son hýçkýrýk Yaralý bir kuþum hocam kanadým kýrýk Sensiz Dünyayý sarmaya kolum tutmuyor Bir gün bile dönmek mümkün olsa geriye Tanrý bir okul gününü bana etse hediye Yoruldum yürümekten hep ileriye Ulaþayým dedim sana yolum bitmiyor ASLA (8) Günaydýn diye baþlardýn her yeni güne Gülen yüzüne gölgeler düþmesin asla Her gün bir masal yaþattýn tam sekiz sene Ayaklarýn ölümlere koþmasýn asla Sana binlerce kere etsem de dua Ödeyemem hakkýný dünyada asla Bana öðreteceklerin bitmedi hala Hüzünler yaþatmadýn rüyada asla Sen elleri öpülecek öðretmenimsin Sözüm sani mahcup etmedim asla Ben senindim her zaman sende benimdin Beynim cehalete satmadýn asla HOCAM (9) Kalemi elime sen tutuþturdun Ýsmin yazmaya doyamýyorum Ýçimdeki alevi sen tutuþturdun Ayrýldýk demeye kýyamýyorum Cevher varsa bende sensin bulaným Benimle aðlayýp benle gülenim Seni sevdim hocam yoktur yalaným Yerine kimseyi koyamýyorum RESÝM (10) Ne zaman nerde baksam siyah beyaz resim’e Gözyaþýmý býraksam gün döner merasime Eflatundan bir akþam ses verip de sesime Yaralarý sarmaya gelir mi öðretmenim Öpsem öpsem her resmi gözyaþýmla yýkasam Giyip siyah önlüðü beyaz bir yaka taksam Þu hayat mektebinden cevaplar sýralasam Sorularý sormaya gelir mi öðretmenim ÝLÝM (11) Alim zat olmak için alemi bilmek gerek Eðitimle yoðrulup yeniden olmak gerek Öðretmenim seninle sabýrla ilmek ilmek Nefisler perdeyi vaktinde örmek gerek Sorunun cevabýný ilimle bulmak gerek Ýlim ile aðlayýp ilimle gülmek gerek Tanrýnýn sýnavýndan istiyorsanýz geçmek Ýlim ile yaþayýp ilimle ölmek gerek MERHABA (12) Unutmak mümkün mü tebeþir tozlarýný Unutmak mümkün mü cetvelin izlerini Unutamam kýzlarýn kopyalý dizlerini Elveda diyemem merhaba öðretmenim Hiç bitmek bilmezdi okul yýllarý Bir tatlý bahardý okul yýllarý Masan býrakýrdýk masum gülleri Elveda diyemem merhaba öðretmenim ÖÐRENDÝK (13) Cumhuriyet seninle yaþýyor sýralarda Tebeþirde silgide yemyeþil tahtalarda Ýlim ve irfan yüklü mütevazi sýralarda Atatürk’ü biz senden öðrendik öðretmenim Güneþ gibi girerdin sýnýfýn kapýsýndan Billur ýrmaklar çaðlardý dudaðýndan Gülücük eksilmezdi gamzeli yanaðýndan Mutluluðu biz senden öðrendik öðretmenim ÖÐRETMENSÝZ ÇOCUKLAR (14) Bugün maaþ günüydü inmiþtim kasabaya Ýhtiyaç var okula hem þekere hem çaya Çocuklara harcadým kýyamadým paraya Yaya gelmiþtim köyden dönüþüm yine yaya Aslýnda “Hocam çýkma!” dediler kasabadan “Kar yaðacak bütün gün, artarak hiç durmadan” “Bir gün kalýr çocuklar nasýlsan okumadan” Dedim ben kalamam ki çocuklarým olmadan Ýnançlýyým yaradan beni mutlaka duyar Oku diye emreden(!), öðretmene mi kýyar Tanrým bitsin artýk ben donmadan bu yollar Dað köyünde bekleyen çocuklarým var Yürüyorum yol ýssýz hava tipi hava kar Korkuyorum birazcýk etmiyorum ki inkâr Lakin korkma nedenim, ne fýrtýna, ne rüzgâr Eðer ölür isem bu kýþ öðretmensiz çocuklar ÖÐRETMENLER YAÞLANMAZ (15) Çocukluðumuzdu onlar hiç uslanmaz Gençliðimizdi onlar hiç anlaþýlmaz Heyecanýmýzdý onlar hiç saklanmaz Biz yaþlansak da öðretmenler yaþlanmaz Anlatsak da defalarca torunlarda inanmaz Mazi yatar uykuya bir daha hiç uyanmaz Yýllarýn rüzgârýna anýlarda dayanmaz Herkes yaþlansa da öðretmenler yaþlanmaz GENÇLÝK SÝZE EMANET (16) Tarih tekerrür edipte olur ise ihanet Gaflet içinde susup seyrederse siyaset Bir gün gerekirse eðer haine mukavemet Cumhuriyet gençliðe gençlik size emanet Hiçbir þeyi kolay kazanmadý bu millet Yaþanmadý boþuna onca elem onca dert Olmayacak yeniden kaderimiz esaret Cumhuriyet gençliðe gençlik size emanet ÝLK ÖÐRETMENÝM (17) Ufacýk ellerimin boðumlarýnda Kokulu silgilerin kývrýmlarýnda Dönülmez yollarýn ayrýmlarýnda Seni duyar gibiyim ilk öðretmenim Mazinin hasretiyle yansam kavrulsam Hazan yelleriyle solsam savrulsam Bir düþün kenarýna yatýp kývrýlsam Seni görür gibiyim ilk öðretmenim Þimdi diyorlar bana artýk büyüdün Hayal alemlerinde yeter uyudun Hayýr diyen çýðlýðýmý yalnýz sen duydun Seni arar gibiyim ilk öðretmenim Çocukken girmediðim yeþil baðlara Güneþim batmadýðý o mor daðlara Yaþarken tükendiðin o zor çaðlara Seni sorar gibiyim ilk öðretmenim ÖÐRETMEN (18) Hizmet etmek ister iken tüm insanlara Kurban olmak için hanlara sultanlara Kurþunlarýn yýktýðý genç fidanlara Bir anneler aðlýyor birde öðretmen Hain sevinmesin diye dik duranlara Irmaklar dolusu akan kanlara Bu cennet vatan uðruna yapýlanlara Bir anneler aðlýyor birde öðretmen Toprak vermemek için þu düþmanlara Þehit olmak gerektiðine inananlara Bir gül bile vermeden solan canlara Bir anneler aðlýyor birde öðretmen SENÝN ESERÝN (19) Bedenler ayrýlsa da ruhlarda beraberiz Ýlim denen ummanda hep birlikte gezeriz Nerde karanlýk varsa üzerine çökeriz Aydýnlýk A’dan K’ya senin eserin Okumadan Dünya’da karanlýklar dinmiyor Karanlýk yüreklerin lambalarý yanmýyor Nefretler tükenmiyor kin ateþi sönmüyor Aydýnlýk A’dan K’ya senin eserin ÖÐRETTÝN BANA (20) Ýnsanlýk yatýrýlmýþken bir musalla taþýna Ýnan saygý duymaz iken insanýn naþýna Ýsyanýný gömüp de gözlerinin yaþýna Önce insan olmayý öðrettin bana Ýnsanlar koþarken bir savaþtan bir savaþa Ýnsanlýk gidiyorken varlýktan yok oluþa Ýnatla ve sabýrla kapýlmadan telaþa Ýnsanlarý sevmeyi öðrettin bana Çoðunluk mahkûm iken yokluða yoksulluða Çare derken çaresiz insan kula kulluða Her dersinde ders verip sen bütün insanlýða Hiç almadan vermeyi öðrettin bana Duruyorken ufkumuzda onulmaz bir karanlýk Yalandan mutluluðu yaþýyorken insanlýk Günahsýz gözlerimiz kalsýn diye aydýnlýk Aðlarken de gülmeyi öðrettin bana UNUTMAM ÖÐRETMENÝM (21) Mavi okul formamýn koptuðunda düðmesi Teneffüste dikmiþtin unutmam öðretmenim Kaybolunca annemim bir öðlen beslenmesi Yemeðini paylaþtýn unutmam öðretmenim Hayli zayýf geçince matematik sözlüsü Nasýl kýzgýn bakmýþtýn utandým öðretmenim Birde zayýf gelince son ara yazýlýsý On gün konuþmamýþtýn yýkýldým öðretmenim Öðretmek için bize birkaç fazla kelime Çýrpýndýn yýllar boyu çok sað ol öðretmenim Kýrmýzý kurdeleli diplomamý elime Verdiðinde uçmuþtum sen sað ol öðretmenim EY GÜZEL ÖÐRETMENÝM (22) Ýstiklal savaþýnda hep sen öncüydün Cehalet savaþýnýn sen en genciydin Mutluluk savaþýnda sen bir inciydin Senin hakkýn ödenmez ey güzel öðretmenim Hocaydýn, muallimdin þimdi adýn öðretmen Geçmiþten geleceðe sensin yön veren Öyle bir gülsün ki hep yedi veren Senin hakkýn ödenmez ey güzel öðretmenim AÐLAMA ÖÐRETMENÝM (23) Boþuna mý gidiyor acaba emeklerim Adam olur mu Tanrým afacan bebeklerim Böyle düþünme sakýn mahcup etmeyeceðim Yemin ediyorum aðlama öðretmenim Sanma ki buza yazýlar yazýyorsun Ýðne ile derin kuyular kazýyorsun Emin ol inci inci gerdanlý diziyorsun Yemin ediyorum aðlama öðretmenim Koca bebeklerin birgün adam olacak Bizden beklediklerin adým adým gelecek Cehalet yüreklerde ,idam bulacak Yemin ediyorum aðlama öðretmenim SENDEN ÖÐRENDÝM (24) Sabýrla anlattýn yýllar boyu gerçeði Bilimdi öðrettiðin her þeyin tek ölçeði Yaralý bir sincabý kurumuþ bir çiçeði Þefkat ile sarmayý senden öðrendim Yalanýn, yalancýnýn yok demiþtin yuvasý Tembelin tembelliðin tutmazmýþ hiç duasý Dürüstlük çalýþkanlýk dertlerimin devasý Güzel insan olmayý senden öðrendim |
Kokulu silgilerin kývrýmlarýnda
Dönülmez yollarýn ayrýmlarýnda
Seni duyar gibiyim ilk öðretmenim
Mazinin hasretiyle yansam kavrulsam
Hazan yelleriyle solsam savrulsam
Bir düþün kenarýna yatýp kývrýlsam
Seni görür gibiyim ilk öðretmenim
güzel þiirlerin için ruhunuza ve kaleminize saðlýk.Bayramýnýz kutlu olsun...