Bir türkü tutturmuşum
Yine sarhoş dudaklarımdasın
Bardağımda süt beyazım
Az sonra doğacak güneşin
Tan kızıllığındasın
Uyanıyor mahşer-i devran
Uyuyor yedi başlı ejderha
Yasemin oluyor yıldızın her biri
Yedi tepede yedi verenler

Hangi bıçak kesti yaramı
Bu sabah yeniden,seni bana
Hangi kuşun sesi hatırlattı
Ayyuka çıkmış bir sevdanın
Hangi noktasında yitirdik aşkı
Kim beni sana geçti güneş gözlüm
Saçlarında gökkuşağı renginle
Kim çaldı seni böylesi benden
Nasıl gidebildin hiç üzülmeden

Hangi baharda açardın yasemin
Cennet kokunu salarak arş-ı alaya
Unuttun mu?
Bir damla yağmurun olurdum
Kuruyup çatlamış
Kan kırmızı dudaklarında
Neden göğsümde uyutamadım seni
Saçlarına gömemedim yüzümü
Aşkının yaralarına süremedim tenini

Şimdi kim tutar bilmem
Ağustos gecesi ellerini
Ateş böceği türkülerini kimle dinlersin
Uğrun uğrun bakar mı gözlerin acep
Arada bir olsun düşünürmüsün beni
Bilirmisin hala nasıl sevdiğimi seni
Hangi uykusuz gecene meze olurum
Derin bir ’of’çekermisin efkarımdan
Yanar mı ciğerlerin yine aşktan

Bilsen
Yosun kokulu kaç akşama seni kattım
Hiç uyumadan yıldızları uğurlayıp
Kaç sabah sana kalktım
Gökyüzü sen oldun,denizler ben
Dalgın bakışlarında İstanbul uyandı
Sokaklar canlanırken ben
Kirpiklerinde vurulurdum
Sen beni unuturken,ben,yasemin olurdum.