Kar suyuna gül bıraktım......

Bu ne muazzam bir cümle.
Başlı başına şiir değil,şiir demeti gibi.Gül demeti gibi.

Kar ki aklığın simgesi.
Kar ki sadeliğin simgesi.
Kar ki saflığın simgesi.
Kar ki tabiatın giydiği gelinlik.

Su deyince göz pınarlarım göze olur
Su deyince damla damla göl olur.
Su deyince akarım dereler gibi.
Su deyince çoşarım ırmaklar gibi
Su deyince okyanus olurum durulurum.

Gül ki sevgi deyince ilk akla gelen.
Gül ki sevgili deyince ilk akla gelen.
Gül ki sevgiliye sunmakta ilk akla gelen.
Gül ki sevgili Resulumuzun en sevdiği çiçek.

Bırakmak vermek
Bırakmak bağışlamak
Bırakmak vazgeçmek
Bırakmak gönüle sevgi salmak.

İşte yukardaki cümlenizin bana ilk anda düşündürdükleri .

Bu nasıl arı bir dil.Güzel Türkçe'miz çağlamış.
Tertemiz,kar suyu gibi saf ve doğal.Şiirinde öyle.
Bayram sabahı bayramlığım oldu.
Şiirseverin bayramlığı da elbetteki şiir olacaktı.

Ben sana KARACAOĞLAN demekle yanılmamışım Şaban Bey.
İşte bu şiirinide okuyunca yine Karacaoğlan geldi aklıma.
Tebrikler.Kutluyorum .Hem şiirini hem de bayramınızı.
SAYGILARIMLA.