Göçmen Mariya
ne güzel kadındın sen Göçmen Mariya
uçuşurdu saçların balkona çıktığında ekmek almak için sarkıtırken sepeti süzen var mı seni diye bakardın sağa sola bir ara gönlünü kaptırıp Halil e az mı geldin boyasız meyhaneye nasıl da oynardın İspanyol havasını öpmek isterdim uçuşurken o güzel saçlarını yabancı şarkılar söylerdin o titreyen sesinle uyuyamazdım geceleri teninin hasretiyle sabah erken kalkıp koşardım pencereye seni sabahlıkla görmenin hayaliyle usulca sarkıtırdın aşağıya sepeti içim bir hoş olur du görünce göğüsleri baktığımı hissedince içeriye kaçardın nasıl da düzgündü kız o güzel bacakların ne sen çıktın balkona ne takıldın Halil e sadece hayalinle can verdin bu şiire penceremin karşısında bir balkon var dı ama bir ihtiyar yaşardı hiç olmadı Mariya ümit atayman |
Selamlar