ANNEMLE BİR KIŞ GÜNÜ
Hatırlıyormusun ANNE
Ben hiç unutmadım Soğuk ve fırtnalı bir kış günü davar gütmeye gitmiştik Ellerim üşüyor ve titriyordum Ateş yakmamız gerekiyordu Ve sadece iki kibrit çöpümüz vardı Bir yakabilsek şanslı sayacaktık kendimizi Bir ardıç ağacının altında Biriktirdiğimiz çalı çırpıyı tutuştururken Bir damla suya yenik düşmüştü ilk kibrit çöpü Ve ben üşümeye devam ediyordum O ateşin yanması gerekiyordu ama olmadı Çünkü rüzgar son kibriti de söndürmüştü Ellerimi avuçlarına alıp ısıtmak istiyordun Ve başarmıştın fakat sen üşüyordun be anne Çünkü yanında senin annen yoktu. Yırtık ayakkabıma karlar girmiş çorabım ıslanmıştı Çorapsız kalmak pahasına kendi çoraplarını bana giydirmiştin O gün ben Ellerim sıcak ve kuru çoraplarla gelmiştim eve. Senin çorapsız kalmandan utanarak O son utanışım oldu ama ANNE Kendi elimi kendim ısıtmayı Kendi çorabımı almayı kafama koymuştum Ve çok kışlar gördüm güzel ANNEM Hiçbir kış beni senin yokluğun kadar üşütmedi. Çok baharlar gördüm Hiçbir çiçek senden güzel olmadı Ve çok ateşler yaktım ANNE Hiçbir ateş Ama hiçbir ateş senin sıcaklığını vermedi ANNE vermedi vermedi. Ahmet Şener |
EN GÜZEL SICAKLIĞI BULDUM MISRALARIN DA
SAYGILAR
Yusuf AKÇA tarafından 1/18/2009 10:42:45 PM zamanında düzenlenmiştir.