-Başlıksız-Dün seni ziyarete geldim Toprağına su döktüm Otlarını derledim Hiç değişmemişsin be Gutbettin!.. Yine sol tarafına dönmüşsün Yüzünde aynı alaylı tebessüm Yoksa oradakileri de mi Yutturuyorsun diye düşündüm!.. Ah Gutbettin ah!.. sen adam olamazsın Arkandan ne çok laf söyletiyorsun Onlarda sen gibi bilmelisin, çok horlanıyorsun Yüzüne gülüp arkandan aşağılanıyorsun!.. Yalanlarından fıkralar yaptılar Mezarlığın kapısına astılar Ziyarete gelenler ağlayamaz oldular Bunlarıda mı görecektim Gudbettin!.. Çocuklarına, eşine söylediğin yalanlardan ise Sana çiçek getiremez oldular Yalakalık sende, yalan dolan sende Hepsini bir bir öğrenir oldular!.. Ama inan verdiğin acılardan daha beteri Orada yatarken bile gülebilmende Halâ inandırdığını düşünmende Vah Gutbettin vah böyle anlatmak istemezdim!.. Bak bir tek ben vefalı çıktım, bayramda da Geleceğim, istediğin eteği terziye sipariş verdim Mezar taşını değiştirip sana giydireceğim Gelirken başka neler getireyim istersin Şimdilik hoşçakal Gutbettin!.. ayşe yayman |
alışmak ne zor ölüme...ne güzel anlatmışsın,çok güzel şiirdi,hüzünü derinden yazmış ve öyle gerçekti ki...yüreğine sağlık...
resmen alabora oldum,bir gül bir ağla...
sevgimle...