LAV YANMASI LAV DİLKoyduğu veda öpücüğü tadında Sıyrılırken gece Çirkefliğin azametinden Çatlayan dudak sızıntısı umut Kendi kanında boğulur İntizar yüklü bulut Mermer ayazda Sağanağa durur Tercih vazgeçişse Emin olmadığından Söyle! Nasıl durur bu kan Nasıl sarılır ufukta Yürekte atanla Yazgın aynı kızıllıkta Lav yanması lal dil Suskunluğunu bozar mı sandın Bir çift yıldıza Ve canını adadığı bakışına Karınca yüreği etmeyecek Sahte vefanın kucağına Körkütük kâinatım Sığmaz Preslenmiş hissiyat İstese de sığdıramaz Bohçasında düğümlü Yitik kimliğinin özü Gizeminde zamanın Ne çok kördüğümler yüklü Destan yazsa da sözler Buz kesiği yürekte Hebalığına iç çeker ümitler Gerçekler Ah… O Gerçekler Üstüne edilen yeminin kefareti kınında saklı Hani dönmüşte… Yüreğine yüreğine Küflü hançer yemiş gibi İşte kabullenişin yaslanamadığı O çökmüş duvarda Kendi katline ferman yazar Bir vakit Ay düşmüş yüzüne Aşina gözler Şükran AY 01/12/2008 |
UMUT ve DOSTCA