Gözden kayboldu ŞİİRSanat mıydı , sanatçı mı ? Aşk ’ ın içinde hıçkıran Damarların durunda kor olan Bir tutam ses ki, oyuncağın kör gırtlağında Geçliğin geçmişindeki soluk grisiyle Tek düğmesi kalmış, iliksiz paltosunda üşüyen Puslu hayalin al kınında, kilitten yırtılıştı şiir Mikrofonun titreşimindeki deli kanın soluğunda… Çatal bıçaklarda, imdat çığlığı ile boğulan Hasretin terli avuçlarında, sağır kulaklardı Hayatın çizgi çizgi yıpranmışlığındaki dudaklar, Sessiz bir ibadetteydi, nikotinli alkol rüzgârında Gün Afrodit’in bitmeyen adanmasıydı aşk’a Edebiyatın mirası, gökkuşağı gözlerin aynasında kırıldı Hece hece saçıldı, anıların ıslak diline Umut, gözbebeklerinde acılaşmış su olduğunda. Ve …bir ozan’ ın gönül yangınıydı, tenin tuzda çatlayışı Duygunun kanı aktı, iki yanı keskin kılıçta Gece , şafak yıldızına yatırmışken TAHA’ yı Cumhur’ da Sevgi, iyi kilerin sürgününde patlarken Sese gömüldü kokusu yaşanmamışlığın, __________Yaşam cinneti kaosunda Törensiz ve beyinsiz Gözden kayboldu Şiir _______Gönlün tanınmamış yıkıntılarında Sanat mıydı, sanatçı mı ? Işıklar sönerken ağlayan , garsonların yorgun omuzlarında……. Neş’e Dildar…..01.12.2008 30.11.200/8 Edebiyat defteri şiir dinletisinden arta kalanlar…. |