-Başlıksız-
gökkuşağının tozunu serpmiştin
yağmur kokusu sinen ruhuma bir tek gülüştü seni yüreğime getiren yine bir gülüş oldu yüreğimden götüren dalavereye getirmiştin aşkı anlayamamıştık ne olduğumuzu kaç zamanı beraber geçirdik ki başı olmayan bir yolun sonuna ayna tuttuk sen bu aşktan taburcu olmak istiyordun oysa yaralı olan bendim tadını alamamıştın biz’in hesabını kesiyordun durmadan yetemiyordu hatıralar eskiye dönerken geceler hiçe sayılıyor biz... geride bir sessizlik kendini oynuyor ve yalnızlık onu teselli etme telaşında bil ki... hayat bir ömür sensizlik değil |