-Başlıksız-
Sarma... Devamış Dolaş Yalnızlık
gözlerin suskundu kurumuş yaprak gibiydi bakışların ayrılık nemli bir havaydı ellerin çatlamış topraktı uykular bölüktü bayatlamış ekmek sertliğiydi aramızdaki zamanlar aç kalmış kedi gibi sürüklendi hatıralar suskunduk konuşmuyorduk gözlerimiz değse birbirine ölecektik... yıkık bir bina gibi çöktük bir kenara dağılmıştı ellerimiz saçlarımız ve göz yaşlarımız dalıp dalıp gidiyorduk ben yaktım bir sigara sen bakmadın yüzüme son defa... korkuyorduk ürküyorduk ve sarılıyorduk yalnızlığımıza.. yalnızlık yabancı bir şehirdi ikimizin gitmek istemediği sürgündük o şehre sarmaş dolaş sarılıp yalnızlığa ayrıldık sabahın ilk ışıklarıyla... Aydın UYSAL 2003/İZMİR |