-Başlıksız-
Varlığın ötesindeydi Leyla
Kara , kapkaraydı gözleri Boyu uzun, beli inceydi Çok güzel(miy)di- değildi.. Ah!Bu ehli dünya ki çok gördü aşkını bana Lodos olup savurdular yaprak misali oradan oraya... Sensiz ben ne yaparım Leyla! Eriyorum git gide nerdesin ey sonsuzluk... Olmuyor, vallahi billahi olmuyor, Akılla kalp aynı ten’de olmuyor Leylam ile aşkı ruhumda yan yana olmuyor Gel, gel ey ebedi yolculuk... Ne oluyor, birden irkiliyorum Ebedi kapanması gereken gözlerim açılıyor? Doğruluyorum yataktan, yüzümü yıkıyorum Geri geliyorum oturuyorum ve düşünmeye başlıyorum.. Düş-ünüyorum diyorum da neyi..? Bu arada düş-üyorum, doğrulamıyorum Düş- müydü herşey Rabbim! Leylam nerde çıldıracağım! Hemen koşuyorum ayna’ya, Aman Tengrim! Gözlerimin ta içine bakan bu yabancı da kim..? Çığlığı basıyorum, yeter artık bitsin bu paranoya! O ki Leylam yoklukta saklı Hemen koşuyorum mutfağa, alıyorum bıçağı Ve kücük bir çizik... Ardından oluşan kan deryası.. Derya’ya vücudumun cansız dalışı... Yokluğa (Leyla’ya) gidiyorum... Demek çare bu kadar basitmiş! Önca zaman bunu neden yapmadığıma hayıflanıyorum... Ama olsundu, dertler bitti, Artık sevinme zamanı! Ey kalbim sus, hemen sus ayak sesleri geliyor Arkama dönüp bakmak istiyorum ama cesaretim... O geliyor, Leylammm geliyor.. Allah’ım tekrar mı öldürceksin beni! Saçmalıyorum en iyisi susmalı.. Onun sesi ama anlaşılmıyor ne dediği Geldi,arkamda nefesi vücudumu ürpertiyor Ve şunları fısıldıyor kulağıma: Mecnunum ölüm yokluk değil ki!!! |
-------------------------------------------------
Asıl mesele mecnun gözüyle leylasına bakmaktır.
Anlamlı şiirini beğendim.Sağol!..