Siyah ve Beyaz
Yıllar önce iki sevgiliydi;
Beyaz ve siyah. Gündüzlerle gecelerimizin, Ayrılmadığı zamanlar Birbirlerini sevmekten başka, Bulunmazdı işleri. O zamanlar karanlık denilen, Korkutmazdı kimseleri Fakat bir gün, beyaz, Vazgeçti ansızın siyahtan. Alıp aydınlığını yanına, Nedenini bile açıklamadan. Bir süre göz gözü görmedi. Yalnızca karanlıkta yağmur, Islattı diğer bütün sevenleri. Ta ki o güne kadar. Bir gün Tanrı, buldu Beyaz’ı Kim bilir nasıl, nerede Hiçbir şey sormadı ona Beyaz suskundu, ah yine Siyah ise mutsuzdu yıllardır Beyaz; yok oluşun eşiğinde Sarılmaya çalıştı boynuna. Oysa siyah, gözleri kör etti Tanrı o gün kararını verdi En uygun olanı, her ikisine de Beyaz karanlığa, siyah aydınlığa Ebediyete kadar mahkum edildi O zamandan beri ayrılar Birbirlerinin içinde Arada bir yağmur yağar Anlarsın; hala eski günleri anarlar ... Ve yıllar önce sevgiliydi; Beyaz ve Siyah Gündüzlerle gecelerimizin Ayrılmadığı zamanlar |
Saygılar efendim, bu güzel 2 rengi dile getirdiğiniz için.