Sustukça sen oLdum, sen oLdukça kendime kaLdım, seni buLdum.

Cezasının ne zaman biteceğini biLmeyen bir hükümLüydüm sende..
Aşkı taşımak tek özgürLüğüm oLdu anLamaLısın.
Bende kendini üretirken;yokLuğunu da aynı boyuta taşımasaydın keşke..
Sen yoksan oLmayacaksan ben hangi kimLikLe kaLkarım ayağa hiç düşündün mü?
YığıLıp kaLdığım her yerde yokLuğun çöküyor gözLerime..
HayaLinLe kaLmak seni yaşamak, bundandır, yaLnızLığı hiç kimse benim kadar sevemez..
Tuhaf bir tesLimiyette, yokLuğunu yaşıyorum hepsi bu!
Sen ve sen.. YaLnızLık.. Hayır! Sen ve ben. İçimde üretiyorum seni. BirLikte çoğaLıyoruz, kimseye hesap vermeden.

Susmuyorum.. Çünkü seni seviyorum…

GözLerimi karanLığa sımsıkı yumuyorum. Sen oLmak üzere başkaLaşıyorum bir kez daha ve sonsuza kadar sen oLuyorum..
Aşk, yaşamın beLirLediği rastLantıLarın sunduğu yöneLiştir, söyLemiştim sana. Bu zorLu yürüyüşte kimseye tercih şansı tanınmadı eLbette biLirdim bunu. O kadar anLamLıydın özeLdin ki tercih şansı tanınsaydı da biLe ben yine seçerdim.. Ödediğim ve ödeyeceğim bedeLLer ne kadar ağır oLsa da.. Sana seni anLatmakta bu kadar yetersiz kaLmasaydım keşke..

Seni şu an yaşamaya ne kadar muhtacım.. Tek gerçeğim sensin ve hepte öyLe kaLacaksın..
Yüreğimi çatışmaLarın tam ortasına sürerken hiçbir ödüL bekLemiyordum, biLesin..
İçimde o kadar masumsun ki.. Seni yaşatmak adına nasıL bir direnişi üstLendiğimi kimse anLamasa da aLdırmıyorum artık..

Yaşamak sana sığınmaktır, seni sende sevmektir..
Sevdim seni hiçbir ödüL bekLemeden… GözLerimi kapatıyorum artık susma vaktidir..
Bir varsın bir yoksun.. ÇocukLuğumda anLatıLan masaLLar gibi.. Ama en çok yoksun.. Başım dönüyor.. Aşkım ey ömrümün varı!

Ey VARLIĞIM! Seni seviyorum…
En çok sana geLdim durduk yerde
Yasaktı yoLLarım, aşk bir gidiLmez üLkeydi
En çok kendi tarihimin kahramanı biLe değiLdim sensiz
Ne kadar dirensem o kadar hükümLüydüm sende
Ve ben hep sana yürüdüm.. yürüdüm..

Adımı unuttuğum her yerde seni buLmaLarımdı beni yaşatan..
Ne zaman uzansam uzakLıktın
Seni kuşandıkça sen oLdum
BöyLece sen oLdukça varLığıma iLişkin her şeyi unuttum

Ama her şeyden çok en çok seni sevdim…
Herkesin öLümü kendi kıyametidir. Ben gözLerimde yokLuğunu taşırken bir gün bekLenmedik düşeceğim beLki bağışLa.. BiLirim birgün geLir bütün yıLdızLar düşer, kavuşma günü geLsin diye mahşeri bekLer öLüLer..
Kırık ezgiLeri bir aşk senfonisi sandım
DeğiLmiş
BiLdim
YanıLmadım
YeniLdim
Bütün hayaLLer darmadağındır şimdi sustum…

Kimse sen değiL
Sen herkes oLdun, biraz…
Ben değiL...