Bedenim benimle gönlüm dağlarda
Gider bizim köyde gezinir gönlüm
Hep dolaşır mor sümbüllü bağlarda
Çiğdemle çiçekle avunur gönlüm

Gönlüm bedenimden firar ediyor
Güzel bakan göze kanıp gidiyor
Yıllarca süründün yeter demiyor
Hep güzel peşinde koşuyor gönlüm

Bazen bir insanı candan seviyor
Hep acı çekiyor yeter demiyor
Sevenin gözü kör seni görmüyor
Hal bilmez birine kul olur gönlüm

Gönlüm bana bir sevgili yaratır
Bir imkansız sever beni ağlatır
Beni benden çalar bir yar aratır
Aklısız fikirsiz gezdir gönlüm

Hasret özlem çöker terler ellerim
En güzel sözleri söyler dillerim
Acı keder kahır geçmez günlerim
Beni bu canımdan bezdirir gönlüm

Kul yılmaz gönlümün kölesi oldum
Bedenimden kaç kez gönlümü kovdum
Artık bu dünyada her şeye doydum
Sevgiye sayğıya doymadın gönlüm

KUL HÜSEYİN YILMAZ SAYĞILAR