Elveda, demenin de elbet bin bir yolu var
Hatta beden yılsa da kalem geri dönüyor
Hayat, misal su gibi kestirilmez yönü zor
İnsanoğlu, garip sır ömür bitmez sanıyor
Özde her fani bir gün tekrar geri dönüyor

Şiir, denen bu renge erken yaşta bulaştık
İlham geldiği zaman bin bir derdi üleştik
Derviş Abdal misali deniz derya dolaştık
İnsan, mutlak son ile yüzleşince donuyor
Özde her fani bir gün geri tekrar dönüyor

Bu aleme; kapılan sonu, kesin görmüyor
Nefis, haylasa bile akıl tek şey sormuyor
Sanki garanti almış hiç dizine, vurmuyor
Gerçek ise gün gibi fani, mutlak dönüyor
Özde her fani bir gün geri tekrar dönüyor

Yeter! artık denecek, bir noktaya getirdik
Hani nerde o anlar, ne var ne yok yitirdik
Uzun denen bu ömrü, rüzgar gibi bitirdik
Gözler, artık buğulu gönül harda yanıyor
Özde her fani bir gün geri tekrar dönüyor

Aman ha! üzülmeyin gönül sizlen olacak
Şiir, sofrasında hep mahir kalem kalacak
Öyle bir an gelecek gülmeyende, gülecek
Malın mülkün havası ibret olsun sönüyor
Özde her fani bir gün geri tekrar dönüyor

Hayattan hazzı alan kolay öyle kopamaz
Hele! kalben Şairse asla yoldan sapamaz
Sevda, duygu sahili kalpler hile yapamaz
Küllendi denen yara içte her dem kanıyor
Özde her fani, bir gün geri tekrar dönüyor ..

H.C.ÖRS (Cemali), Ankara - 12.2025 (A - 413)