Sırra Erdikçe..Çıktım şu âlemi seyran eyledim Aklım benden çıktı beni gördükçe Gönül şelalemi gördüm söyledim Benlikte kayboldum sırra erdikçe.. Başımı çevirip baktım sema ya İbretlik gözlerle yıldıza ay’a En büyük yıldızdan bakıp dünyaya Hayretlere daldım sırra erdikçe.. Kâinatı tümden nasıl anlasam Beyni parçalasam almaz havsalam Işık hızlarıyla seyrana dalsam Yola revan oldum sırra erdikçe.. Fazla gezemedim dünyaya döndüm Pamuksu bulutta kendimi buldum Uzanıp uyudum rüyaya daldım Kırlarda kayboldum sırra erdikçe.. Umman üstündeydim uyandığımda Hayretlere vardım her daldığımda Yunus balığının sıcaklığında Şefkatleri gördüm sırra erdikçe.. Bazen Yunus gibi daldım ormana Eğri odunlardan ders verdi bana Ağustosta yandım indim harmana Doğruları buldum sırra erdikçe.. Destur ile vardım dergâha girdim Mevlana’yı Şemsten ders alır gördüm Her vecde varışta sema’lar döndüm Döndükçe hızlandım sırra erdikçe.. Köşenin başında buldum fakiri Zemzemle yıkanmış beyninin kiri Dünya fani diye yapar zikir’i Duydukça sarsıldım sırra erdikçe.. Bir avuç toprağa takıldı aklım Bu avuçta mevcut gizlim ve saklım Parmağımla ezdim, değişti iklim Tozlara bulandım sırra erdikçe.. Baktım üç-beş kişi elinde kazma Mezar yeri kazar, dur nefsim, azma Yaşa ama sakın düzeni bozma Topraklara döndüm sırra erdikçe.. Geçmişi aradı naçar gözlerim Sanmayın acizlik saçar sözlerim Sırdan sırra erer, göçer cüzlerim Sırlarda kayboldum sırra erdikçe.. Tebessüm gönderdi gözüm dünyaya Yolculuk sonlanır, kalsak ta yaya Her akşam değişir görülen rüya Olmazları gördüm, sırra erdikçe.. 15.11.2008 Necati ŞİMŞEK Ankara |
fikirsizlik en büyük fakirlik
selametlerle kalasın