PÜR TELAŞLARPür telaşlar kovdu yüreğimden anıları Baş döndüren maviliklerim vardı Boz bulutlar ortasında güneşi güldürecektik Güyasa rastlantılarımızı sevecektik Lakin.., Pür telaşlar kovdu yüreğimden anıları Tutacaktık kanadında umutları Bir sen diyecektin, Bir ben Anlatacaktık söylencelerimizde Bir tutam aydınlığı salıverecektik ya hani Hani güzelliğin resimleri güldürecekti duvarlarımızı Duvarlar ağladı biliyormusun Yokken sen. Yokken sen.., Pür telaşlar kovdu yüreğimden anıları Sus pus odaların ürperikliğinde Şimdi oturmuş bir deli yürek var Kovulan anıların gerisinde teke tek Acılarla gülümsemek te var Kaybolan değerlerin sessizliğine damlayan İki damlada ben vardım Şimdi başkaları da var KATRE |
ne çok şey anlatıyor bu söz...
yaşamak lazım...
ben çok yaşadım böyle zamanları; uykusuz, duman duman yalnızlık çekerek içime...
" duvarların dili olsa da konuşsa" dedirten ...
kendimi yaşattınız bana; hüzünle , anılarla koyun koyuna uyuya kaldığım dört duvar zamanlarımı...
tebrik ediyorum ...
ve yine yüreğimden gelen alkışlarla...
sevgiyle...
sevgiyle ....